María Soliña: unha figura de resistencia contra a opresión no século XVII

A figura de María Soliña, natural de Cangas e vítima dos procesos inquisitoriais no século XVII, emerxe como un símbolo da resistencia feminina fronte á opresión institucional en Galicia. A súa historia, enmarcada nun contexto de control social e persecución, reflicte as dinámicas de poder que marcaron a época e o impacto das estruturas patriarcais sobre as mulleres.

Durante o século XVII, a Inquisición Española, con sede en Santiago de Compostela, exercía un poder absoluto na regulación da vida relixiosa e social. Baixo a acusación de bruxaría, este tribunal perseguía principalmente mulleres que rompían co rol social establecido. En moitos casos, estas acusacións servían como ferramenta para desposuír a estas mulleres de bens ou influencia dentro das súas comunidades.

María Soliña, viúva de Pedro Barba, quedou en posesión dun importante patrimonio tras a morte do seu marido e dos seus fillos no ataque de corsarios turcos a Cangas en 1617. Entre os seus bens incluíanse casas, terras e dereitos de presentación en varias igrexas, o que a situaba nunha posición que rompía co papel tradicional feminino da época.

Máis información en Xornal de Vigo